BUKAERA BEREZIA: VIANA - FINAL EXPLOSIVO: VIANA

Atzo bizi izandako emozio guztien ondoren (azken gaubela oso sentikorra izan zen), asko kostatu zaigu gaur goizean esnatu eta altxatzea (pentsatzet orain, etxean, lo egongo direla gure aingerutxoak...). Maletak itxi, lo zakuak jaso (datorren urtean ikastaro bat emango dugu gai honen inguruan...jejejeje), logelak garbitu, materialak jaso, erabilitako instalazioak txukundu (azken egunak horrelako lan extrak izaten ohi ditu)... eta jada prest geunden Vianaruntz abiatzeko. Puntual autobusez, Vianara iritsi eta igerileku zoragarri hauetaz difrutatzeko aukera bikaina izan dugu. Hauek bai piszinak, hau bai azken egunerako plan ederra! Toboganak, txirristrak, jakuzzi-a, kaskadak,... eta... lagunak, lagunak, lagunak eta lagunak! 
Después de todas las emociones vividas ayer, (la velada final fue muy emotiva) esta mñana nos ha costado muchísimo despertar y levantarnos (pienso que ahora, nuestros angelitos, estarán todos dormiditos en casa...). Cerrar las maletas, recoger los sacos de dormir (el próximo año ofreceremos un cursillo en tornoa  este tema...jejejeje), limpiar las habitaciones, recoger los materiales, ordenar las instalaciones que hemos utilizado (el último día suele tener este tipo de trabajos extra)... y ya estábamos preparados para marchar hacia Viana. Puntual, en autobus, hemos llegado a Viana y hemos podido disfrutar de unas maravillosas instalaciones acuáticas. ¡Vaya planazo para el último día! Toboganes, txirristras, jakuzzi, cascadas.... y amigos, amigos, amigos y... amigos!

Egia esan ere, neska-mutilak gogoz genituen etxera itzuli eta etxekoak ikusi eta muxukatzeko. Seinale on! Eta horrela izan da. Pentsatutakoa baino lehen iritsi gara  Beasainera. Beasainen sartu garenean, inguruko terrazetatik jende mordoxka altxatzen zela ikusirik, orduan nabaritu izan dugu momentu bereziena gertu zegoela, agur esatearen unea. Elkarrekin, taldean adostuta bezala, neska-mutilak jeisten joan diren heinean, denon artean (egun hauetan izan garen famili zoriontsuaren seinale) besarkada erraldoi bat osatzen joan gara... ozu, ke bien! (benetan eta bihotzez sentitzen dugulako, ozu, ke bien!). 
Sabed que los niños tenían ganas de volver a veros y llenaros de muxus. ¡Buena señal!  Y así ha sido. Hemos llegado a Beasain antes de lo que calculamos. Cuando hemos entrado en Beasain, cuando hemos visto que un montón de gente se levaataba de las terrazas de alrededor, nos hemos dado cuenta que el momento más emoiconante estaba cerca. El momento de despedirnos los unos de los otros. Tal y como hemos decidido junto con ellos, amedida que bajábamos del autobús, uno a uno nos hemos ido enrollando los unos a los otros, formando un abrazo gigante, (señal de la feliz familia que hemos llegado a ser estos días) ozu, ke bien! (así nos sentimos y lo hemos gritado: Ozu, ke bien!)

Gure besarkada, neska-mutilak beren etxekoekin izandako besarkadetan biderkatu eta indartu egin da. Etxean daude zuen txikitxoak... Disfruta itzazue guk egun hauetan beraietaz disfrutatu dugun bezala. Beno lagunok, gaurkoz nahikoa, "Azeria" nekatuta dagoela...eta ohera nihoa... gaur nere ohean.... ke agustito!!!. Aste honetan zehar, blogean sartzen jarraitu dezazuen gonbidatzen zaituztet... kronika gehiago egongo baitira.
Nuestro abrazo, se ha promulgado y fortalecido en los abrazos en los que os habéis fundido en las familias.  Ya están en casa vuestros pequeños, disfrutad de ellos al igual que nosotros hemos disfrutado de ellos durante estos días. Bueno, amigos, por hoy esto e stodo, os dejo, y me voy a la cama que el "Azeri" tiene que descansar... hoy en mi cama.. qué agustito!... Durante esta semana, os invito a seguir entrando en el blog, puesto que seguiremos escribiendo algunas coónicas más.

Muxu handi bat denontzat eta Ondoloin (hori ziurtatu dago,ezta?)!!!!
Un besazo para todos y todas eta Ondoloin (eso está asegurado, ¿no?)!!!