Kaixo lagunok! Atzo bizi izandako emozio guztien ondoren (azken gaubela oso sentikorra
izan zen), asko kostatu zaigu gaur goizean esnatu eta altxatzea
(pentsatzet orain, etxean, lo egongo direla gure aingerutxoak...).
Maletak itxi, lo zakuak jaso, logelak garbitu, materialak jaso,
erabilitako instalazioak txukundu (azken egunak horrelako lan extrak
izaten ohi ditu)... eta jada prest geunden Vianaruntz abiatzeko. 10:30tan puntual
autobusez, Vianara iritsi eta igerileku zoragarri hauetaz difrutatzeko
aukera bikaina izan dugu. Hauek bai piszinak, hau bai azken egunerako
plan ederra! Toboganak, txirristrak, jakuzzi-a, kaskadak,... eta...
lagunak, lagunak, lagunak eta lagunak!
Después de todas las emociones vividas ayer, (la
velada final fue muy emotiva) esta mañana nos ha costado muchísimo
despertar y levantarnos (pienso que ahora, nuestros angelitos, estarán
todos dormiditos en casa...). Cerrar las maletas, recoger los sacos de
dormir, limpiar las habitaciones, recoger los materiales,
ordenar las instalaciones que hemos utilizado (el último día suele tener
este tipo de trabajos extra)... y ya estábamos preparados para marchar
hacia Viana. 10:30 de la mañana puntual salimos desde San Asensio, en autobus, hemos llegado a Viana y hemos podido
disfrutar de unas maravillosas instalaciones acuáticas. ¡Vaya planazo
para el último día! Toboganes, txirristras, jakuzzi, cascadas.... y amigos, amigos, amigos y... amigos!
Egia esan ere, neska-mutilak gogoz genituen etxera itzuli eta etxekoak
ikusi eta muxukatzeko. Seinale on! Eta horrela izan da. Pentsatutakoa bezala, 19:00etan, iritsi gara Beasainera. Beasainen sartu garenean, inguruko
terrazetatik jende mordoxka altxatzen zela ikusirik, orduan nabaritu
izan dugu momentu bereziena gertu zegoela, agur esatearen unea.
Sabed que los niños tenían ganas de volver a veros y llenaros de muxus. ¡Buena señal! Y así ha sido. Hemos llegado a Beasain según lo pensado, puntualmente a las 19:00.
Cuando hemos entrado en Beasain, cuando hemos visto que un montón de
gente se levantaba de las terrazas de alrededor, nos hemos dado cuenta
que el momento más emoiconante estaba cerca. El momento de despedirnos
los unos de los otros.
Gure besarkada, neska-mutilak beren etxekoekin izandako besarkadetan
biderkatu eta indartu egin da. Etxean daude zuen txikitxoak... Disfruta
itzazue guk egun hauetan beraietaz disfrutatu dugun bezala. Beno
lagunok, azkeneko eguneko kronika bezala honekin nahikoa, denok nekatu samar gaudela...eta deskantsatu behar dugu...
gaur gure ohean.... ke agustito!!!. Aste honetan zehar, blogean sartzen jarraitu dezazuen gonbidatzen zaituztet... kronika gehiago egongo baitira.
Nuestro abrazo, se ha promulgado y fortalecido en los abrazos en los
que os habéis fundido en las familias. Ya están en casa vuestros
pequeños, disfrutad de ellos al igual que nosotros hemos disfrutado de
ellos durante estos días. Bueno, amigos, como crónica del último día esto es todo, os dejo, y
me voy a la cama que todos tenemos que descansar... hoy en nuestra cama..
qué agustito!... Durante esta semana, os invito a seguir entrando en el blog, puesto que seguiremos escribiendo algunas crónicas más.
Muxu handi bat denontzat eta Ondoloin!!!!
Un besazo para todos y todas eta Ondoloin!!!