SA-2014-kronika-uztailak-31
Orain arte jarraitu gaituen
irakurle horri:
10 egun zirraragarrien
ostean iritsi da mingain azpian zapore mingotsa jartzen digun eguna… Iritsi da
agur t’erdi esateko eguna… Eta baita hemen bizi izandako guztia gogoratzeko
eguna…
Gezurra dirudi baina jada
10 aldiz altxatu da eguzkia San Asensiora iritsi ginenetik eta noski 10 aldiz
agurtu gaituzte izarrek gauero. Izarrez jositako gauak, ilusioz jositako
bihotzetan.
San Asensiok mila sekretu
gordeta zituen guretzat eta poliki-poliki horiek guztiak aurkitzen Joan gara.
Egunez egun musikaren
irriak esnatzen gintuen eta lehen gauza tripako orroak asetzeko gosari bikaina.
Goizeko erronkak gainditu ondoren freskura usaina zuen igerilekuan sartzen
ginen (seguruenik gutako batzuk oraindik ere ilearen puntan freskura puntu hori
somatzen arituko gara). Bazkalostean izaten genuen garaia… Nolabait esateko
“momenturik lasaiena” izaten zen: mahai jokoetan murgildu, berezia den norbaiti
barne-posta politten bat idatzi…Eta berriro ere akziora salto egiten genuen afalaurreko
bainuaren zai, noski. Afal orduan goizeko gosariko neke aurpegiak zertxobait
errepikatzen ziren baina argi geneukan gauak bazuela guretzat zerbait gehiago
gordeta. Gaubelaren magiak hartzen gintuen denak izarrak ateratzearekin bat…
Begiak isten joaten ziren arte…Ordun lotara joaten ginen goxo-goxo hurrengo
egunaren zain.
Dena dela etxera
bueltatzea tokatu zaigu jada, gurasoei ongi etorri azkar bat egin ostean ia
denak joan ginen begiraleen bila, batzuk guztia eskertzeko asmoz, beste batzuk
haien aurtengo azken besarkadaz gozatzeko asmoz… Baina ia gehienak haienganako
izarretarainoko mirespen hori adierazteko asmoz.
Ohea omen da etxetik
kanpo zaudenean faltan botatzen duzun lehen gauza eta benetan diotsuet nire
kasuan halaxe dela. Hala ere jakizue oherik okerrenean ere ni neu eta gutako
asko San Asensiora bueltatuko ginatekeela beste zenbait egunez…
Askok malkotan esan diogu
agur t’erdi San Asensiori baina jakizue hurrengo urtean ere udaleku hauetako
ilusioak gure bihotzetan jarraituko duela.
Mikelek dio gauen egin
daitekeen gauzarik oberena behatzak bata bestearekin ukitu eta udalekuetan
egindako guztia gogoratzea dela… Eta beraz kaso egingo diogu behatzak bata
bestearekin ukitu eta guztiaz gogoratuko naiz.
Mila esker beraz egun
hauetan ilusioa piztu diguzuen horiei, begirale nahiz haur…Honek betirako
iraungo baitu.
Hurren arte
“Miss Idazle”
